دیابت نوع 2 شامل مجموعه ای از اختلالات است که با افزایش مزمن قندخون شناخته شده و ایجاد میگردد..

دیابت میتواند ناشی از ترکیبی از مقاومت عملکرد انسولین، ترشح ناکافی انسولین، افزایش تولید گلوکز توسط کبد و ترشح بیش از حد یا نامناسب گلوکاگون باشد.

1-مقاومت به عملکرد انسولین

2-ترشح ناکافی انسولین

3-افزایش تولید گلوکز توسط کبد

4- ترشح بیش از حد یا نامناسب گلوکاگون ( هورمونی که سبب افزایش قند می گردد و توسط لوزالمعده ترشح میگردد)

علایم و نشانه ها

-برخی از بیماران بدون هیچ علامت و نشانه ای دچار دیابت تیپ 2 می باشند.

-پر ادراری

-پر نوشی

– پر خوری و کاهش وزن

– تاری دید

-گزگز و بی حسی اندام تحتانی

-بروز عفونت قارچی

تشخیص بر اساس راهنمایی های بالینی ADA (American Diabetes Association) شامل :

-قند پلاسما ناشتا 126( 7mmoh/L ) یا بالاتر FBS>126

قند پلاسمای 2ساعته, 200mg/dl (11/1mmol/L) یا بیشتر بعد از مصرف 75g گلوکوز خوراکی ( تست تحمل گلوکوز OGTT )

گلوکز پلاسما 200mg/dl ( 11/1mmol/L) یا بیشتر به صورت راندوم ( اتفاقی ) با علایم کلاسیک افزایش قندخون

بالا بودن HBAC >6/5 یا بالاتر

غربالگری برای افراد بالغ بدون علامت در موارد زیر انجام میگیرد:

-فشار خون مداوم بالاتر از 135/80

-افزایش وزن و یک یا بیشتر فاکتورهای خطر برای دیابت مانند :

ADA پیشنهاد می دهد غربالگری در تمام افراد بالاتر از 35 سال علیرغم عدم وجود هیچ علامتی انجام گردد

کنترل دیابت برای رسیدن به اهداف زیر است :

1- کاهش خطر درگیری عروق ریز شریانی یا میکروواسکولار مانند چشم و کلیه  با کنترل قند وفشار خون بالا

2- کاهش خطر درگیری عروق بزرگ شریانی یا ماکروواسکولار مانند قلب ، عروق مغزی و عروق محیطی با کنترل چربی خون، فشار خون و ترک سیگار

3- کاهش ریسک عوارض عصبی و متابولیک با کنترل قند خون

۷ نکته کلیدی برای درمان دیابت :

۱- لازم است هدف درمان و میزان کاهش قندخون برای هر بیمار شخصی سازی گردد.

۲- رژیم غذایی، ورزش و آموزش، پایه و اساس برنامه درمانی است.

۳- متفورمین به عنوان بهترین داروی خط اول است مگراینکه منع مصرف داشته باشیم و یا اولویت ما بر اساس معیارهای ارزیابی قلبی، امپاگلیفوزین باشد.

۴- در صورت عدم کنترل قند، بعد از شروع متفورمین، اضافه نمودن یک یا دو ویا سه داروی خوراکی یا تزریقی با هدف به حداقل رساندن عوارض دیابت الزامی می باشد.

۵- درمان با انسولین به تنهایی یا با دیگر داروها اهم از خوراکی یا تزریقی، در صورت نیاز، جهت کنترل قندخون انجام می گیرد.

۶- در صورت امکان در تمامی تصمیم گیری های درمانی لازم است بیمار مشارکت نماید، تمرکز روی ترجیح، نیازها و ارزش های بیمار می باشد.

۷- در درمان دیابت، تمرکز اصلی بر روی کاهش خطرات قلبی و عروقی است.

SMBG

خود مراقبتی و اندازه گیری قند خون در منزل ( دستورالعمل ADA در خصوص SMBG )، بر وضعیت خاص هر بیمار متمرکزمی باشد.

در بیمارانی که لازم است تحت درمان شدید انسولین قرار گیرند ، لازم است اندازه گیری قندخون حداقل قبل از تمام وعده های اصلی غذا و میان وعده ها و همچنین گاهی بعد از غذا انجام گیرد.

هنگام خواب ، قبل از ورزش و قبل از انجام برخی فعالیت های حیاتی مانند رانندگی لازم است اندازه گیری قند خون انجام گیرد.

در زمانی که مشکوک به افت قند باشیم و بعد از کنترل افت قند تا  رسیدن به قندخون نرمال لازم است قند خون اندازه گیری شود.

 در بیمارانیکه که تزریق های کمتر داشته و یا داروی خوراکی برای کنترل قند استفاده میکنند لازم است از نتایج اندازه گیری قند خون جهت تنظیم یا مصرف غذا ، فعالیت های ورزشی و یا تنظیم دارو برای رسیدن به هدف درمانی استفاده گردد و باید نیازهای جاری نیز مورد ارزیابی قرار گیرد.

رویکرد برنامه ریزی جهت پیشگیری از عوارض دیابت:

۱- ارزیابی HBAC هر 3-6 ماه

۲- ارزیابی و معاینه چشم بصورت سالیانه

۳- بررسی سالانه میکروآلبومین در ادرار

۴- معاینه پا در هر ویزیت

۵- فشارخون کمتر از 130/80 mmhg که در نفروپاتی دیابتی باید کمتر باشد.